Dat is gemakkelijk, zo lekker dicht bij het station. En ook zoveel groen. Er liep een mevrouw met haar hondje. Aan de andere kant van het grasveld was een gebouw dat ik niet thuis kon brengen. De mevrouw vertelde me dat het een winkelcentrum was. En er tegenover een theater en de bibliotheek. Het werd steeds leuker.

De knoop werd al snel doorgehakt, we gingen verhuizen. Eenmaal gesetteld gingen we de omgeving verkennen. We moesten een straat oversteken en de auto's stopten. Ik vroeg aan Jerry:

"Waarom stoppen die auto's hier?" Jerry zei: "We staan bij een oversteekplaats!"

"Echt waar? En dan stoppen de auto's hier? Dat doen ze in Rotterdam niet hoor!"

Het winkelcentrum moest nog verbouwd worden. Er was een pop-upwinkel. Daar werden allerlei leuke spullen verkocht die mensen zelf gemaakt hadden.

De mevrouw van de winkel vroeg me of ik ook iets maak. En dat was zo, ik maakte sieraden. Dus niet veel later stond ik met mijn sieraden in de winkel. Dat is leuk. Dan leer je mensen kennen. Nog iemand anders vertelde dat als je nog niet zoveel mensen kent, je op een koor moet gaan! Dan kom je ineens met heel veel mensen in aanraking. En dat klopt. Gezellig hoor.

Ik ben ook op een fotoclub gegaan. Mag ik nog trots zijn, nu hangen er foto's die ik gemaakt heb in de centrale hal van onze flat. Hier is veel meer onderling contact dan in Rotterdam.

Niet zo lang geleden moest ik voor een boodschap er even heen, naar het Binnenwegplein. Ik wist niet wat me overkwam. Allemaal zombies met een verdwaasde blik in de ogen. En...opzij opzij opzij!

Snel mijn boodschapje gedaan en terug naar huis: Maassluis!

Foto: park in Maassluis