Ik liep met een vuilniszak en grijper tijdens de persconferenties door mijn wijk. Oh, wat was het toen stil op straat.

In de ruim twee jaar durende corona-tijd ben ik het regelmatig blijven doen. In het begin waren het twee volle vuilniszakken maar van lieverlee werden dat er minder. Het werkte aanstekelijk want ik kreeg er gelukkig 'collega's' bij. In mijn artikel van 20 oktober 2020 schreef ik over Jan Eric Visser, een kunstenaar die van niet levend huisvuil grote kunstwerken maakt. Zelf ben ik dat niet gaan doen maar wel loop ik maandelijks met mijn attributen door de buurt. Ondanks de opmerkingen van voorbijgangers dat het onbegonnen werk is, ziet onze buurt er inmiddels toch zeer opgeruimd uit.

Vorige week liep ik in de buurt van de Plus toen een mevrouw mij aansprak. Zij complimenteerde me dat ik dit 'ondankbare' werk deed. We raakten aan de praat over het wonen in de wijk. Zij vertelde dat er veel egels in haar tuin komen. Ze geeft ze eten en heeft zelfs een 'restaurant' voor hen in de tuin gemaakt. Nou, dat wilde ik graag eens zien en mocht komen kijken.

Het 'restaurant' is een kistje waarin een schaal kip-kattenbrokjes staat. Pas heel laat in de avond komen er zo'n 10 kleine en grote egels de tuin in schooieren. Een héle grote egel noemt zij 'Beer' en als hij de tuin in komt, gaan alle egeltjes gauw opzij! De buurkat vindt brokjes ook lekker, vandaar de straatstenen op het dak van het 'restaurant'!

Helaas door de late openingstijden heb ik geen foto van de egeltjes...