Omdat ze graag in hun 'eigen' wijk blijven wonen en er geen geschikte senioren woningen zijn! In mijn straat is bijna de helft van de bewoners 55 plus, dat geldt bijna voor alle straten in de wijk.

Mijn vrouw en ik hebben geen mogelijkheid om naar een huis te verhuizen dat past bij onze wensen. Dus blijven we wonen in onze woning. Hetzelfde geldt voor onze buren. Maar je wordt wel steeds ouder. Eenzaamheid, beperkte mobiliteit en meer hulp nodig hebben. liggen op de loer.

Er bestaan Knarrenhofjes in Nederland. Daar wonen mensen samen, helpen elkaar en hebben ontmoetingen op het binnenterrein. Waarom kan dat niet in onze straat?

Wij zijn al begonnen met een paar mede senioren ( 3 stellen) in de straat om regelmatig een borreltje met elkaar te drinken. Dan bij de één, dan bij de ander. Maar er wonen ook enkele jonge gezinnen. Wat zou het mooi zijn als zij een beroep kunnen doen op 'de ouwetjes' in de straat. Bijvoorbeeld om de kinderen eens uit school te halen, wanneer zij een keer niet kunnen.

Gewoon een Nabuurstraat.
Ik moet naar het ziekenhuis, maar mijn auto laat me in de steek. Wie kan me brengen? Ik voel me niet lekker, kan iemand wat boodschappen voor mij doen?  Kortom, samen zijn, samen leven, samen doen, maar wel op gepaste afstand met behoud van privacy.

Maar of alle buren in zijn voor dit idee?? Eerlijk gezegd twijfel ik om de buren te benaderen. Best spannend.

Daarom mijn vragen:
Moet de gemeente hierin een stimulerende rol spelen? Of pakken we dit zelf aan? Heeft iemand al ervaring met een Nabuurstraat, voorbeelden, tips? Reageren kan onderaan dit artikel.

Ik hoor het graag!