Het eerste woord dat bij ‘herfst’ bij mij opkomt is:

weemoed

We kijken om naar de zomerse dagen en realiseren ons dat die niet meer terugkomen. Dat kan wat treurig stemmen.

Bij het ouder worden kijken we ook terug naar de dagen die achter ons liggen. We beseffen dat we onze jongere jaren niet kunnen overdoen, dat gedane zaken geen keer nemen. Ook dat kan weemoedig maken.

Aan de andere kant valt er ook veel ‘moeten’ en ‘hoeven’ weg. We hoeven niet meer te zorgen of te werken, we hoeven geen mooi weer meer te spelen, we kunnen onszelf zijn. 

En zoals bij een boom die in de herfst zijn bladeren verliest, de opbouw van zijn takken zichtbaar worden. Zo wordt bij mensen die in de herfst van hun leven zijn, soms zichtbaar wie en hoe ze ten diepste zijn.

Natuurlijk gaat de herfst van het leven, net zoals de herfst in de natuur, gepaard met een zekere achteruitgang. Ik hoef je niets te vertellen over een minder goed gehoor, verminderd gezichtsvermogen, moeilijker lopen, een zwakker geheugen. Stuk voor stuk nare onderdelen van het ouder worden, die veel verdriet kunnen veroorzaken.

Maar, de herfst kan ook een periode zijn van je leven in kaart brengen, van rijke vruchten, van waardering van wat goed is en goed was, van rust na gedane arbeid.

Zo’n herfst wensen wij iedereen toe!

Door Gerarda van Mourik, geestelijk verzorger Frankelandgroep