Ik heb het zelf ook wel eens ervaren: het ongemak dat je voelt als je onverwacht iemand tegenkomt die een dierbare heeft verloren. Maar waar komt dat gevoel vandaan? Om die vraag te beantwoorden, ben ik zelf ook maar eens gaan googelen.

Rouwinformatie.nl

Volgens deze website komt dat gevoel vaak voort uit pure angst: we zijn bang voor de dood en we zijn bang om iemand te kwetsen. En dat terwijl het juist fijn is als je je verhaal kunt vertellen en dat iemand ernaar luistert. Of als jij er kunt zijn voor de ander.

Tips

“De één vindt het fijn als je een arm om hem of haar heenslaat”, zegt rouwverwerkingscoach Jos van Veen. “En tegen een ander kun je bijvoorbeeld zeggen: vind je het fijn om een eindje te gaan wandelen. Dus de vraag ter plekke stellen: wat kan ik nu voor je doen. Ik ben er toch, maak gebruik van me. Zal ik even theezetten, mag ik je een knuffel geven? Even die warmte voelen.”

Ga dus niet het verdriet van een ander verkleinen van “nou het valt wel mee” of “kom op joh, zal ik je opvrolijken”. Het verdriet mag er zijn. Daarmee bedoel ik niet dat je het blijft voeden door met iemand mee te huilen of mee te gaan in de ontkenning van het verlies. Langdurige ontkenning maakt het verwerken van verlies steeds moeilijker.”

Rouwonderneming Matrice zegt in haar blog hierover het volgende: “Je mag best stuntelen, wat telt is dat er aandacht is voor iemand in rouw. Liever een (voor jou) ongemakkelijk moment dan ervoor weglopen.”