Om hulp vragen is voor veel van ons niet makkelijk. Waarom zou dat toch zijn? Het vooral zelf willen doen, niet afhankelijk zijn van een ander. Niemand tot last willen zijn.
Aan de andere kant geeft het jou een goed gevoel wanneer je iets voor een ander kan betekenen. Even die boodschappen meebrengen, de post uit de brievenbus halen of dat praatje maken nu die aardige buurvrouw weduwe is geworden.

Ik hoor mensen ook wel eens verzuchten; ‘ik sta altijd voor iedereen klaar, maar nu ík hulp nodig heb zie ik niemand’.

Op zo’n moment vraag ik op de vrouw/man af: ‘heb je wel om hulp gevraagd?’ Het is aan de buitenkant namelijk niet te ruiken of te zien dat je hulp nodig hebt.

Wij geven graag, maar ontvangen is lastig. Misschien ervaar je hulp vragen wel als een teken van zwakte. Vind je het ook zwak van de ander als die jou om hulp vraagt? Nee toch! Het is juist fijn om op die manier gewaardeerd te worden en van betekenis te kunnen zijn. Een win-win situatie.

Of je nu praktische hulp nodig hebt of een luisterend oor, er is altijd wel iemand in de buurt of in de gemeente die jou kan en wil helpen.

Durf te vragen en ontvang de hulp dankbaar en met een lach.

‘Om hulp vragen betekent niet dat je opgeeft,’ zei het paard. ‘Het betekent dat je weigert op te geven.’