Zoals ik al eerder verteld heb, heb ik in een verpleeghuis gewerkt. Daar verbleven mensen die 24 uur per dag beademd moesten worden. Hierdoor mochten ze sommige medicijnen niet krijgen zoals slaapmedicatie.

Zo was er een meneer die al vrij lang beademd werd en al een tijd slecht sliep. Het was voor hem echt verschrikkelijk. In een gesprek met de arts heeft hij dit aan kunnen geven. Hij kreeg alsnog slaapmedicatie, waar hij heel blij mee was. Eindelijk kon hij die nacht slapen. Dat was wat hij wilde. Of hij wakker zou worden kon niemand hem vertellen. Maar dat was niet meer belangrijk. Gelukkig kon hij zelf aangeven wat hij wilde. Veel mensen kunnen dat op het laatst niet.

Iemand schreef: Mensen hebben een natuurlijk moment van overlijden. Maar de medische wetenschap is in staat om dit moment langer uit te stellen. Misschien te lang?

Wat mijzelf bezig hield: verzorgenden zijn niet in dezelfde levensfase als oude mensen. En kunnen het zich misschien niet voorstellen dat iemand van in de negentig zegt: "ik heb nu toch wel lang genoeg geleefd?"

Daarom is het goed om een levenstestament op te stellen.Zo kun je aangeven wat je zelf zou willen als je in een zo‚n situatie terecht komt. Vooral als je niet meer voor jezelf op kunt komen.

Ik vind het heel belangrijk om hier over na te denken. Zo kun je wel voor jezelf zorgen voor die tijd dat je niet meer voor jezelf mag en kunt beslissen.