Mensen vinden het vaak ook niet het leukste onderwerp om over te praten, over de dood en over je eigen sterfelijkheid. En toch heb je er allemaal mee te maken.

Onlangs heb ik gesprekken gehad met senioren waarin het onderwerp veelvuldig naar voren kwam. Zo werd er besproken wie zijn eigen uitvaartwensen al op papier had staan. En of je het met je kinderen durft te bespreken. Wat als er geen kinderen zijn, wie vertrouw je dan de zaken toe?

Voor een aantal was het een reminder: "Oh ja, dat moet ik nu echt eens gaan regelen". Ook waren er senioren die het liever voor zich uitschuiven. "Dan ben ik er toch niet meer".

Het is heel vervelend wanneer iemand plotseling overlijdt en je als naasten geen idee hebt hoe iemand het geregeld had willen hebben. Naast alle uitvaartwensen, verzekeringspapieren en andere regelzaken heb je vaak veel emoties. Hoe prettig is het wanneer je weet dat wat je regelt in het gedachtengoed van de overledene is.

Heb je al eens nagedacht over je eigen uitvaart? Praat je er wel eens over met je naasten?

Ik kan mij voorstellen dat het niet gemakkelijk is. Want door het bespreekbaar te maken geef je ook ruimte aan het onder ogen zien van je eigen sterfelijkheid.

Toch wil ik je uitnodigen die gesprekken aan te gaan. Om je naasten te ontzorgen wanneer het zover is. En omdat ik je mooie en waardevolle gesprekken toe wens.

Juist door de dood bespreekbaar te maken ontstaat er ruimte om te delen hoe mooi het leven is, wat je hebt gedeeld en wat je voor elkaar betekent.

Meer informatie over je uitvaartwensen vastleggen.

Foto: Tijd voor jezelf