Hoewel, het is niet eens zo lang geleden dat er een duidelijke scheiding was tussen de taken van mannen en vrouwen. Mannen brachten het geld binnen en vrouwen zorgden voor de huishouding. Een huishouding zonder wasautomaat, zonder wasdroger, zonder stofzuiger, zonder vaatwasser enz.
En bovenal, grote gezinnen. Gezinnen met meer dan 5 kinderen was meer regel dan uitzondering. Mannen kwamen uit hun werk en legden over het algemeen de benen op tafel en lieten alles aan moeder de vrouw over. De boodschappen, de huishouding, het koken en de opvoeding. Die opvoeding duurde 24 uur per dag, dus ook in de nacht de kinderen verzorgen. Pa moest slapen, die moest immers de volgende dag naar zijn werk. Alsof Ma niet werkte!!! Veel harder!!!

Zo waren destijds de taken eenmaal verdeeld, het was gewoon. Een man die volledig zijn verantwoordelijkheid nam in de huishouding en de opvoeding werd als mietje versleten. En als er bij de buren hulp nodig was vanwege problemen in het gezin van de buren, dan schoot moeder de vrouw te hulp, naast haar eigen huishouding! Zo ging dat vroeger. Of gaat het misschien nu ook nog zo?

De moeders van weleer deden veel meer dan mantelzorg. Zij waren de kern, het hart van het gezin. Misschien waren zij wel de kern, het hart, waarop de samenleving draaide.

Gelukkig is er veel veranderd, maar ik zie nog steeds mannen die de 'mannen-mentaliteit' van vroeger aanhangen en zich ook daarnaar gedragen. Zorg, of mantelzorg, helpen begint bij jezelf.

Ik spreek overigens niet uit ervaring, ik kom uit een gezin met elf kinderen en mijn vader heeft meer dan zijn mantelzorgplicht op zich genomen. Toen mijn moeder nog gezond was, maar zeker toen zij invalide was geworden als gevolg van een hersenbloeding. Petje af voor mijn vader. Die met al het harde werken toch gewoon 93 jaar is geworden. Misschien wel juist daardoor.

Foto: Mijn vader in zijn toneeltijd. Eind jaren dertig.