Ik fietste onlangs op een koude natte donkere avond naar huis en dacht, hé lekker zo thuis. Waar ‘t warm is en de lichtjes branden en manlief het eten klaar heeft staan. Het gaf mij een rijk gevoel bij binnenkomst. 

Dat heet het ‘mentale’ thuisgevoel. Je voelt je er veilig en je kunt én mag er jezelf zijn, op je gemak.

Dat gevoel kan je ook ervaren bij je ouders, broer of zus maar ook zeker bij vrienden. Op visite of bij een logeerpartij. Bij Arie en Hendrika kan ik zelfs heel onbevangen in mijn badjas aan ‘t ontbijt verschijnen of bij een film op de bank kruipen.

Er zijn ook mensen die gekweld worden door heimwee. Sommigen doen daar lacherig over maar het is voor die mensen een vreselijk gevoel. Ze ervaren een pijnlijk gemis naar thuis met al het vertrouwde voor hen. Er zijn mensen die daardoor nooit op vakantie gaan. Zelfs niet overnachten in hun tuinhuisje in dezelfde stad.

Onze beestjes helpen ook bij dat thuisgevoel. Ze horen bij ons gezin. Er waren 2 katten en 2 konijnen. Ook hadden we visjes in de kom maar dat vond ik niks. Ze hebben nul aaibaarheidsfactor. Een ander vindt het juist ontspannen, visjes kijken... Sinds 12 jaar is onze Boston Terriër Bruno, de vriend van ‘t gezin.

Een huisdier aaien en verzorgen helpt stress te verminderen en je bent nooit alleen!

Maar wat als je nu niet meer in staat bent om de hond zelf uit te laten? Of geen hond hebt maar wel een dagje wil oppassen. Daar kom ik volgende keer graag op terug.