Maakt allemaal niet uit, het  blijft een mooie traditie.

Het ontstaan

Terug naar het jaar 1224. Franciscus van Assisi, stichter van de broederorde van de Franciskanen in Greccio Italië, had een idee. Om rond de geboortedag van Jezus deze dag te herdenken, door een echt kindje in een kribbe te leggen.   

Een kribbe (een voerbak voor beesten) vulde hij met stro. En liet er een os en een ezel bijzetten. Later werd dit door andere mensen uitgebreid met de verdere figuren. Het verhaal vertelt verder dat het stro waar dieren van hadden gegeten had hun genezen.

Over de gehele wereld, van Australië tot aan Zuid-Amerika, staat met Kerstmis een kerststal. Soms zelfs met “echte mensen en dieren".

Ik sluit graag af met een mooi gedicht over de kerststal, van de vroegere stadsdichter Jaap van Oostrum uit Maassluis. Het komt uit zijn bundel 'De spiegel van de walrus'.

Kerst anders

De os sprak tot de ezel,
het is weer bijna bal.
Straks komen de drie wijzen
en herders naar de stal.

Ja, balkte de ezel,
zij hebben ’t Licht gezien.
Door de ster en engelen
maar zouden zij misschien
niet eens thuis kunnen blijven,
want dan ontstaat er plek
voor andere bezoekers,
dat lijkt me niet zo gek.

Aan wie zit je te denken,
vroeg os verbaasd zijn vrind.
Wie moeten er in hemelsnaam
dan komen bij het Kind?

De leiders van de wereld,
sprak de ezel heel kordaat,
dan leren zij van het Kind
dat het om dienen gaat.