Je kent het vast, je loopt over straat, ziet een bekend gezicht en voordat je het weet, zit je vast in een gesprek met iemand wiens naam je absoluut niet meer kunt herinneren. Het is alsof je hersenen een spelletje met je spelen, een soort ‘Wie is het?’ maar dan zonder de handige kaartjes.

Het is een vreemd verschijnsel, nietwaar? We kunnen ons de meest gedetailleerde verhalen herinneren over mensen, maar hun namen? Die verdwijnen sneller dan koekjes bij een kinderfeestje. Het is alsof onze hersenen zeggen: “Oh, je wilt de naam van die persoon onthouden? Haha, nee, ik doe niet mee.”

En het is niet jouw schuld, of de mijne, of die van wie dan ook. Namen zijn gewoon lastig. Ze zijn als die ene sok die altijd verdwijnt in de wasmachine. Ze hebben geen betekenis, geen context, ze zijn gewoon… er.

Maar er zijn uitzonderingen. Namen als Iris Bloem of Henk Tuinman (Hendrik-Jan de Tuinman), die zijn makkelijk te onthouden. Ze hebben een beeld, een associatie. Maar laten we eerlijk zijn, hoeveel mensen ken je met zulke namen?

Gelukkig zijn er manieren om dit te overwinnen. Het begint allemaal met aandacht. Wanneer je iemand voor het eerst ontmoet, focus dan op hun naam alsof het de laatste koekje op het feestje is. Herhaal het een paar keer in je hoofd, maak er een liedje van, doe een dansje, wat dan ook helpt.

En als je het toch vergeet? Geen zorgen, vraag het gewoon opnieuw. Niemand zal het je kwalijk nemen. We hebben allemaal wel eens in die schoenen gestaan. En wie weet, misschien wordt het wel een leuk verhaal om te vertellen bij de volgende ontmoeting.