De kerk stond overigens direct naast de school. Meestal een korte mis van ongeveer 20 minuten. Dan weer naar huis om wat te eten en naar school.
Mijn vader kon goed zingen, was amateur operazanger en zong als tenor solo in het kerkkoor. Eigenlijk vond ik dat heel mooi en ik was trots op mijn vader. Ik was een jaar of tien en men dacht dat ik ook kon zingen. Immers zo vader, zo zoon.
Dus ik in het jongenskoor. Toen kreeg ik te horen dat ik in de nachtmis met Kerstmis moest zingen. 's Morgens om 6 uur begon de mis, duurde oneindig lang voor mijn gevoel. Was natuurlijk ook zo. Een nachtmis kon in die tijd zomaar 3 uur duren. De kerk puilde uit, zo druk. Maar het was erg vroeg voor ons, de jongens van het koor vielen nog net niet in slaap.
Ik ben het koor en de kerk trouw gebleven tot mijn 13e jaar. Toen heb ik mijn ouders gezegd dat ik niet meer naar de kerk wilde. Ik had niets meer met het geloof, voelde me er ongemakkelijk bij. Zonder dat ik precies kon duiden waarom. Tot mijn verbazing vonden zij mijn besluit prima.
Sindsdien ben ik nooit meer naar de kerk gegaan. Maar ik heb nog altijd wel warme herinneringen aan het jongenskoor. Aan de nachtmis, aan de gezangen en de rituelen. Blij dat ik het allemaal heb mogen ervaren.
Zingen vind ik nog steeds heel leuk. Maar dan gewoon voor mezelf, als niemand het hoort.
Is ook beter voor ieders gehoor.