Het was 1959, ik was 10 jaar. Ondanks het grote gezin met elf kinderen hadden wij regelmatig logeetjes, of misschien wel juist vanwege het grote gezin. Een paar meer maakte eigenlijk niet uit, viel niet eens op. De kinderen van zussen en broers van mijn ouders. Die woonden allen in Rotterdam en Schiedam, wij in Bergschenhoek. Toen nog echt een dorp, met slechts 5000 inwoners. Het logeetje was een zoontje van 9 jaar van een tante uit Schiedam. Voor ons een stadskind en niets gewend, vonden mijn 1,5 jaar oudere broer en ik. Wij van het boerenland. Wij waren altijd aan het sjacheren, want geld voor spullen was er simpelweg niet.

Zo tikten wij een oude jongensfiets op de kop. Lekke banden, ketting en fiets stijf onder de roest. Geen verlichting, geen bel, kortom een roestig vehikel. Wij hadden een grote schuur en na wat gesleutel, hoe jong we ook waren, kregen wij de fiets rijdend. Niet soepel, maar het reed.

We hadden echter geen zadel op de kop kunnen tikken. Dus staand op de trappers, die zeker niet soepel draaiden, konden wij fietsen. We waren beretrots op het vehikel. Ons neefje van 9 jaar uit Schiedam wilde ook fietsen. Maar onhandig als hij was gleed hij van de trappers en met zijn afvoerleidinkje belandde hij op de stang. Mijn broer en ik lagen in een deuk en hij in de kreukels, gilde als een mager speenvarken. Is natuurlijk een heel pijnlijke aanslag op materiaal dat je later toch ook voor andere zaken nodig hebt. Maar alles is goed gekomen.

Nu bezitten we allemaal de meest prachtige fietsen. Tegenwoordig veelal met elektrische ondersteuning. Dus mensen, trek erop uit op de Wereld fietsdag. Gezond voor lijf en ledematen, gezond voor de geest en vooral ook goed voor de contacten. En bang voor onwenselijk contact met de stang hoef je niet te zijn met de prachtige gelzadels tegenwoordig.

Zelf fiets ik de route van Schiedam. Maar het kan ook vanuit Vlaardingen en Maassluis.

Veel fietsplezier!!!