De trouwe lezers weten dat ik sinds kort een appartement bewoon. Wat is dat heerlijk! Alles gelijkvloers en ik kijk aan zowel de voor- als de achterkant van m'n kamer uit over de wijk. Door dat weidse uitzicht voel ik me binnen juist extra beschut. En wat ook rustgevend is: de fysiek lege plek van mijn man is hier niet, want hij is hier nooit geweest.

Mijn kittens hebben het hier ook naar hun zin. Ik was bang dat het moeilijk voor hen zou zijn om niet meer naar buiten te kunnen, maar dat valt heel erg mee. Als ik de balkondeur open doe vliegen ze niet gelijk naar buiten maar komen heel voorzichtig, bijna schuchter kijken.

Dat ze buiten niet zo missen komt misschien wel door mijn meubilair. Ik heb 2 fauteuils die hen uitdagen om erin te springen, te hangen en met elkaar te stoeien. Dat gaat wel een beetje ten koste van de bekleding helaas. Ik heb een nieuwe bank besteld en hoop dat die wat langer wegblijft totdat ze een beetje uitgeraasd en... gecastreerd zijn. Dat schijnt ook te schelen.

Wat wel opvallend is: ze lijken hier meer aan mij te hangen. Ze volgen me op de voet: ze liggen voor de badkamerdeur als ik onder de douche sta, ben ik de was aan het vouwen of aan het strijken dan liggen ze in die kamer en zodra ik naar bed ga rennen ze mee naar de slaapkamer om eerst boven op de kast te gaan liggen maar zodra ik me 's morgens beweeg direct bij me op bed te komen liggen. Super schattig zijn ze en we hebben heel gezellig met elkaar, wat opweegt tegen de schade die ze aanbrengen.