Het begin

Het was 2009 Er werd aangebeld en een jongeman vroeg of ik dit jaar wil collecteren voor de “Hartstichting“. Ik collecteerde reeds vele jaren voor de “Brandwondenstichting“, maar oké, dit was een andere periode. Dus zei ik ja.

Ik kreeg dezelfde straat toegewezen, dus ik liep op bekend terrein. De mensen gaan je ook een beetje kennen en een praatje is snel gemaakt.

Wat maakt collecteren leuk?

Het kost je niet veel tijd, een uurtje misschien, en wat is dat op een heel jaar? Het is heel bijzonder omdat je bij verschillende mensen aanbelt. Soms krijg je veel losgeld, prima, dat vult de bus lekker en rammelt goed. Soms zijn mensen reeds lid, hebben ze al gedoneerd. Ook prima. Maar het is vooral dankbaar werk, je doet het voor het goede doel.

Waar is het voor nodig?

De stichtingen krijgen vaak geen subsidie van het Rijk, dus zijn de inkomsten meer dan welkom. In het geval van de Hartstichting voor onderzoek bijvoorbeeld. En om de mensen duidelijk te maken wat je zelf kunt doen om goed voor je hart te zorgen.
Het geld is ook voor de aanschaf van AED-apparaten, deze hangen nog niet in alle woonwijken. Ze zijn hard nodig in geval van een hartstilstand, snel reanimeren is dan levensreddend. En er moeten ook nog cursussen voor gegeven worden.

Binnenkort ga ik dus weer langs de deuren. Het is fijn als je losgeld in huis hebt, maar via de QR-code is doneren ook mogelijk.

Denk je, ik wil volgend jaar in April ook collecteren, neem dan contact op via de Hartstichting. Het is “hard" nodig en fijn om te doen.