Het heeft een hele tijd geduurd, voor ik weer van het toneelspelen kon proeven. In die tijd was het ook niet gebruikelijk dat je zo'n kant (qua werk) op kon gaan. Maar mijn werk had altijd wel iets van performance in zich.
Zo zette ik senioren themabijeenkomsten op in het Bibliotheek Theater Rotterdam, waar ikzelf de presentatie deed of met de Kunst Carrousel waar senioren konden proeven aan allerlei kunstuitingen, met theater natuurlijk! Vanuit dit initiatief mijnerzijds, is later Project Tor ontstaan. Dat is toch mooi, dat waar je hart van vol is, je het op deze manier kunt overdragen.
Op mijn 61ste heb ik de stoute schoenen aangetrokken en mij aangemeld bij het Rotterdams Wijktheater voor de seniorengroep. Tjonge, ik bedenk dat ik intussen al heel wat rollen vervuld heb en (bijna) altijd draaide het om het eigen levensverhaal. Vooral bij TOR wordt het scenario opgebouwd vanuit verdiepingsgesprekken met de spelers. Je eigen invulling eraan kunnen geven maakt het zo boeiend.
Toneelspelen betekend voor mij: uit mijn comfortzone stappen, de uitdaging aangaan, andere karakters neerzetten, samen het stuk opbouwen, plezier hebben en kunnen verschaffen, een positieve bijdrage leveren over de beeldvorming van senioren.
In een later stadium heb ik mijn toneelvleugels uitgespreid. Gespeeld o.a. bij Theater Rotterdam: 'Bit of Eternity', Schiedam 'Klein geluk' en Maassluis 'Project 7'. Het fijne aan dit alles is dat mijn man en ik deze passie delen. We waren er dan ook vaak samen bij betrokken. Hij mede als muzikant, zijn grootste passie.
Een theatergroep voor senioren (of een combi met jongeren) in Maassluis staat nog op mijn bucketlist. Een oproepje aan Theater Koningshof?
Dat zou meesterlijk zijn!
Kijk Peter en de Wolf, gemaakt van het boek van Alfred A. Knopf met tekeningen van Jörg Müller, muziek van Sergeï Prokofiev, gespeeld door het Rotterdams Philharmonisch Orkest o.l.v.Valery Gergiev. Verteller Paul de Leeuw.
Foto: Toneel