Mutsen
Kort voor m’n pensioen vroeg ik wat anderen voor hobby’s hadden. Of wat ze waren gaan doen na hun pensioen. Ik wilde wel bij mijn dochter (kleuterjuf) helpen met voorlezen of knutselen. Dat blijken veel opa’s en oma’s te doen. Maar zij had een ander klusje voor me: verjaardagsmutsen maken. Ik had dat nog nooit gedaan, maar keek wat op internet rond (Pinterest). Zocht plaatjes en versieringen, terwijl zij mij voorzag van karton en papier. En wat ben ik dat leuk gaan vinden!
Geen druk
Mijn dochter leerde me papieren“ bloemen” maken. En dat bijvoorbeeld paars eigenlijk geen meisjeskleur is. In de loop van de tijd maakte ik heel wat soorten mutsen. Want de kinderen mogen uit een tiental thema’s kiezen. Maar soms wil een kleuter opeens iets heel anders, bijvoorbeeld een legomuts. En dat wordt dan een beetje prutsen en uitproberen. Zo ontspannend! Af en toe staat er wèl wat druk op: bijvoorbeeld 4 mutsen in anderhalve week. Maar ik weet het ruim van tevoren. En als ik geen tijd heb, dan hoeft het ook niet.
Gun iedere kabouter zijn eigen muts
Het laatste boek van Aaf Brandts Cortius heet “Gun iedere kabouter zijn eigen muts”. Door die titel zou je denken dat het over mutsen gaat. Maar het gaat over elkaar iets gunnen. En dat iedereen op zijn eigen manier creatief is. Zij schrijft dat het belangrijk is niet te willen uitblinken in een hobby. Gewoon, lekker een beetje tokkelen op je gitaar. Een beetje voor je eigen lol iets maken of doen.
Dát brengt ontspanning.
Laat dus los dat het goed, mooi of perfect moet zijn. Gun jezelf je eigen “muts” en geniet ervan!