Ik kom op plaatsen waar Nederland er anders uitziet en waar de gemiddelde Nederlander niet zo vaak komt.

De formule is even simpel als grandioos.

Als 65 plusser word ik uitgeleend aan een  gespecialiseerde bedrijf die verkopers, huurders en kopers van auto’s aan elkaar knoopt. 

Bijvoorbeeld mensen die voor hun werk een leaseauto thuis laten brengen.  Of ga ik van de dealer met een net gekochte auto naar de nieuwe eigenaar. Soms worden auto’s na afloop van het contract weer mee terug gegeven. Die breng ik naar grote terminals verspreid over het land. Er is in Nederland sprake van een levendige autohandel.

Ik geef per week op wanneer ik de komende week wil werken. Ik word gebeld als ik nodig ben. Met OV kaart en de app van het bedrijf reis ik; alles is van te voren gepland. Overstappen, lengte van de rit, bus, trein, metro, met vaak wandelen op het laatste stuk. Drie of vierduizend stappen, een goede training. En na aflevering met bus of trein naar volgende ophaal- of afleveradressen.

Vaak wordt me gevraagd wat de baan zo leuk maakt. Ik verdien immers het minimumloon, moet en vroeg opstaan, soms lange dagen maken. En dan die eeuwige files.

Het zijn de voordelen die me scherp en vitaal houden.

De spanning van het onbekende. Eigen baas zijn. In sjieke auto’s naar mooie muziek luisteren.  Uiteenlopende mensen ontmoeten, praatjes maken, maar ook gesprekken die me bijblijven. Onderweg enkele collega’s ontmoeten. En onderweg problemen oplossen, met steun van het planningsteam. 

Nieuwsgierig geworden?