Ik stond 's morgens een keer op en ik dacht: - Ik hoef me vandaag niet eens aan te kleden. Dan kan ik vanavond zo weer in bed rollen. Nou, dan ben je verkeerd bezig. Nu ga ik weer viermaal per dag naar buiten. Als het en regent en waait én koud is, is het echt wel een opgave. Maar je wordt er mentaal wel sterker door. Niet zeuren, het hondje moet naar buiten! En je ontmoet allerlei mensen.

Regelmatig zie ik een man met een prachtig hondje. Het valt me op dat dit hondje goed verzorgd wordt. Maar het hondje komt uit een onduidelijk land en vertoont ook onduidelijk gedrag. Die man zou zo graag willen dat het hondje gezellig bij hem in zijn werkkamer komt zitten. Maar het hondje is zo bang, dat is nog een stap te ver...

Een jonge vrouw met een hele grote hond. Die hond loopt niet, maar danst. En hij is zo lief. Jimmy is nogal druk en speels. Hij moet tegen die hond opspringen om aandacht te krijgen. De grote hond legt een poot op het kopje van Jimmy en zegt: hé kleintje, doe jij eens wat rustiger.

Een ouder echtpaar (rond de tachtig) loopt 4 keer per dag met het hondje van de buurvrouw. De buurvrouw is invalide en kan zelf niet meer naar buiten. Dus zou ze eigenlijk het hondje weg moeten doen. Maar dankzij de buren kan het hondje bij haar blijven.

 

Dat vind ik toch zo'n mooi verhaal. Het mes snijdt aan twee kanten‚

In dit geval eigenlijk aan drie kanten. Want op deze manier vind ik ook inspiratie om stukjes te schrijven.