Vorige maand kreeg ik te horen dat onze vriendin Inge (73 jaar) lijdt aan korte termijn dementie.

Natuurlijk, we worden bij het ouder worden allemaal vergeetachtig.

Ik heb het zelf steeds vaker als ik een muzieknummer hoor op de radio dat ik denk: hoe heet die artiest ook alweer? Vroeger ratelde ik van een nummer op de radio meteen de naam, de band, uitgiftejaar enz.. op. Nu ook nog wel. Maar soms niet.

Ik loop naar een ruimte in huis of naar de schuur om iets te doen, kom in die ruimte en weet niet meer wat ik ging doen. Dan maar weer even teruggelopen naar het begin en dan: oh ja, ik weet het weer. Dus weer terug naar de ruimte. Herkenbaar??
Je blijft zo wel in beweging, dus eigenlijk beweeg je meer door vergeetachtigheid. Prima toch, zou je zeggen.

Maar, bij echte dementie is dat toch wel anders. Of zoals Wim, de echtgenoot van Inge me schreef:

Inge blijft voor mij Inge, maar ik moet alleen haar gebruikershandleiding herschrijven!

Wat een schitterende benadering, nuchter, koeltjes en heel erg waar. Dan moet je heel veel van elkaar houden!

Natuurlijk, de taken worden anders verdeeld. De huishouding, de administratie, de boodschappen, het koken enz. Maar Wim heeft de handleiding herschreven, dus dat komt dik in orde!

Ik zou tegen iedereen die hiermee te maken heeft willen zeggen: hou vol!

Net als Inge en Wim.