Om 7 uur gaat zij naar de supermarkt, 10 minuten lopen, haar boodschappenkarretje met tas achter zich meeslepend. Op dat tijdstip is er niemand, dus veilig vanwege de corona.

Thuisgekomen in haar vrijstaande woning in een klein dorpje in Brabant neemt ze een klein ontbijtje met kopje thee. Dan is het inmiddels bijna half negen, ze pakt haar e-bike en gaat 20 kilometer fietsen. Na een huwelijk van 58 jaar is zij 3 jaar geleden alleen komen te staan. Hun taken waren goed verdeeld, zij het huishouden en de administratie, hij alles daarbuiten. Haar 2 zonen, inmiddels ook in de vijftig, wonen in het noorden van het land. Zij woont in een doodlopend straatje waar iedereen elkaar kent en helpt  waar nodig. Ze slaapt gewoon boven met trap zonder traplift. Regelmatig zet zij zelf het fietsenrek op de auto, zet haar e-bike daarop en rijdt naar Kaatsheuvel waar een zus woont. Zij gaan samen de hele dag fietsen, soms wel 60 kilometer en ’s avonds gaat zij gewoon weer naar haar eigen huis.

Heeft zij dan geen gezondheidsproblemen? O jawel, ze heeft borstkanker overwonnen. Ze heeft last van PHPD; pijntje hier, pijntje daar. Ze heeft een woordenboek waarin het woord klagen niet voorkomt. Altijd optimistisch, constructief en positief. Het type van: niet lullen maar poetsen.

Onlangs is zij gehuldigd voor 25 jaar zingen in het koor en ook zwemt zij wekelijks. En iedere dag vers eten koken. De kleinkinderen en achterkleinkinderen komen vaak op bezoek. En als zij willen, blijven ze allemaal ook nog slapen. Vanwege de corona kan dat nu niet meer.

Inmiddels is zij 81 jaar. Mijn zus is een kanjer!!